Als je het over boekbinderslinnen hebt, dan bedoel je het materiaal waarmee boeken en foedralen worden overtrokken.
Het bestaat uit een buitenste deel van katoenweefsel, wat verschillende kleuren en motieven kan hebben en een bewerkte binnenzijde, die het ondoordringbaar maakt voor lijm. Net als papier en karton heeft het een weefstructuur en een looprichting waar je rekening mee moet houden bij het knippen en lijmen van het materiaal.
De uitvinder van boekbinderslinnen
Boekbinderslinnen werd voor het eerst gebruikt rond 1825. Voor die tijd was linnen niet bruikbaar voor de boekbinder omdat de warme lijm door de stof trok en vlekken veroorzaakte. De Londense boekbinder Archibald Leighton kwam met een oplossing: hij bracht een laag aardappelmeelstijfsel aan op een Indiaas katoenweefsel uit Calicut. Het stijfsel versterkte het linnen (in feite dus katoen) en hierdoor werd het praktisch ondoordringbaar voor de lijm.
Eindelijk was er een goedkoop bandmateriaal beschikbaar, dat zich ook veel gemakkelijker liet verwerken dan perkament of leer. In de loop der jaren zijn er door verschillende fabrikanten, verschillende soorten linnen op de markt gebracht, elke soort met zijn specifieke eigenschappen en toepassingen. De laatste decennia hebben kunstvezels voor een deel het zuivere katoen verdrongen. Kunstvezels zijn sterker en een stuk goedkoper. De afwerkingslaag is in de meeste gevallen vervangen door een cachering (tegenplakking) van dun papier.
Verschillende soorten
Buckram
Buckram is een sterk katoenen boekbinderslinnen, een laagje over het weefsel zorgt voor een extra bescherming en maakt het tevens vuil- en waterafstotend. De opvallend hoge trek- en vouwsterkte maakt het gemakkelijk te verwerken. Door de grote slijtvastheid is Buckram vooral geschikt voor boeken die veel en intensief worden gebruikt. Onder dat extra laagje blijft de weefselstructuur van het linnen wel zichtbaar. Het kan een beetje plastiekerig aanvoelen.
Italiaans boekbinderslinnen
Italiaans boekbinderslinnen is fijn geweven en heeft een dun papierlaagje aan de achterzijde. Het is kleurvast bij vocht en licht en het is perfect geschikt voor alle boekbind toepassingen, ook voor het maken van foedralen en dozen. Het voelt zacht en dikwijls zijdeachtig aan.
Japans boekbinderslinnen
Ook het Japanse boekbinderslinnen voelt zijdeachtig aan, vooral het “natuurlijke linnen“. Dat natuurlijke moet je echter met een korreltje zout nemen, want ze noemen het wel zo, maar eigenlijk is het Rayon of kunstzijde. Het ziet eruit als linnen en is zeer vergelijkbaar met zijn natuurlijke neef, maar het is een synthetische vezel. Het Japanse boekbinderslinnen is mooi en ziet er heel sober uit, het heeft een heel aangename textuur.
Kan je ook zelf boekbinderslinnen maken?
Ja, natuurlijk kan je dat! Maar dat is voor een volgende keer 🙂
Hoi,
Wat leuk geschreven en prima informatie!